سعدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 417

1. سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم

2. رنگ رخساره خبر می‌دهد از حال نهانم

3. گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم

4. بازگویم که عیانست چه حاجت به بیانم

5. هیچم از دنیی و عقبی نبرد گوشه خاطر

6. که به دیدار تو شغلست و فراغ از دو جهانم

7. گر چنانست که روی من مسکین گدا را

8. به در غیر ببینی ز در خویش برانم

9. من در اندیشه آنم که روان بر تو فشانم

10. نه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانم

11. گر تو شیرین زمانی نظری نیز به من کن

12. که به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانم

13. نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت

14. دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانم

15. من همان روز بگفتم که طریق تو گرفتم

16. که به جانان نرسم تا نرسد کار به جانم

17. درم از دیده چکانست به یاد لب لعلت

18. نگهی باز به من کن که بسی در بچکانم

19. سخن از نیمه بریدم که نگه کردم و دیدم

20. که به پایان رسدم عمر و به پایان نرسانم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* همه چشمیم تا برون آیی
* همه گوشیم تا چه فرمایی
شعر کامل
سعدی
* بگیر خون خود از جام ارغوانی رنگ
* که یک دو هفته بود جوش ارغوان درباغ
شعر کامل
صائب تبریزی
* فریب مهربانی خوردم از گردون، ندانستم
* که در دل بشکند خاری که بیرون آرد از پایم
شعر کامل
صائب تبریزی