غزل شمارهٔ 50
1. عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست
2. کان که عاشق شد از او حکم سلامت برخاست
3. هر که با شاهد گلروی به خلوت بنشست
4. نتواند ز سر راه ملامت برخاست
5. که شنیدی که برانگیخت سمند غم عشق
6. که نه اندر عقبش گرد ندامت برخاست
7. عشق غالب شد و از گوشه نشینان صلاح
8. نام مستوری و ناموس کرامت برخاست
9. در گلستانی کان گلبن خندان بنشست
10. سرو آزاد به یک پای غرامت برخاست
11. گل صدبرگ ندانم به چه رونق بشکفت
12. یا صنوبر به کدامین قد و قامت برخاست
13. دی زمانی به تکلف بر سعدی بنشست
14. فتنه بنشست چو برخاست قیامت برخاست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده