حکایت (٦)
سحبان وائل را در فصاحت بی نظیر نهاده اند بحکم آنکه سالی بر سر جمعی سخن گفتی و لفظی مکرر نکردی. وگر همان اتفاق افتادی بعبارتی دیگر بگفتی. وز جمله آداب ندمای ملوک یکی اینست
1. سخن گرچه دلبند و شیرین بود
2. سزاوار تصدیق و تحسین بود
3. چو یکبار گفتی مگو باز پس
4. که حلوا چو یکبار خوردند بس
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده