لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_مواعظمثنوی ها
شمارهٔ 1 - در پند و اخلاق : ای چشم و چراغ اهل بینش
شمارهٔ 2 : همه را ده چو می‌دهی موسوم
شمارهٔ 3 : عدل و انصاف و راستی باید
شمارهٔ 4 : نظر کن درین موی باریک سر
شمارهٔ 5 : نخست اندیشه کن آنگاه گفتار
شمارهٔ 6 : چو نیکو گفت ابراهیم ادهم
شمارهٔ 7 : یکی را دیدم اندر جایگاهی
شمارهٔ 8 : چه سرپوشیدگان مرد بودند
شمارهٔ 9 : نکویی گرچه با ناکس نشاید
شمارهٔ 10 : نمیرد گر بمیرد نیکنامی
شمارهٔ 11 : هیچ دانی که چیست دخل حرام
شمارهٔ 12 : نشنیدم که مرغ رفته ز دام
شمارهٔ 13 : زخم بالای یکدگر بزنند
شمارهٔ 14 : چه رند پریشان شوریده بخت
شمارهٔ 15 : دشنام تو سر به سر شنیدم
شمارهٔ 16 : دانی چه بود کمال انسان
شمارهٔ 17 : سگ بر آن آدمی شرف دارد
شمارهٔ 18 : غم نه بر دل که گر نهی بر کوه
شمارهٔ 19 : سخن زید نشنوی بر عمرو
شمارهٔ 20 : همه فرزند آدمند بشر
شمارهٔ 21 : همه دانند لشکر و میران
شمارهٔ 22 : اگر هوشمندی مکن جمع مال
شمارهٔ 23 : این دغل دوستان که می‌بینی
شمارهٔ 24 : هر که را باشد از تو بیم گزند
شمارهٔ 25 : هر که بی‌مشورت کند تدبیر
شمارهٔ 26 : ای پسندیده حیف بر درویش
شمارهٔ 27 : برگزیدندت ای گل خرم
شمارهٔ 28 : قیمت عمر اگر بداند مرد
شمارهٔ 29 : خری از روستائیی بگریخت
شمارهٔ 30 : حرص فرزند آدم نادان

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی
* صدق پیش آر که اخلاص به پیشانی نیست
شعر کامل
سعدی
* چو درخت قامتش دید صبا به هم برآمد
* ز چمن نرست سروی که ز بیخ برنکندش
شعر کامل
سعدی
* گریه تاب نشست از رخ من گرد خمار
* چشم بر خوشه انگور ثریا دارم
شعر کامل
صائب تبریزی