لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_مواعظمفرد ها
شمارهٔ 31 : نه هر بیرون که بپسندی درونش همچنان باشد
شمارهٔ 32 : سگ هم از کوچکی پلید بود
شمارهٔ 33 : شادمانی مکن که دشمن مرد
شمارهٔ 34 : گر هیمه عود گردد و گر سنگ در شود
شمارهٔ 35 : هر که دندان به خویشتن بنهاد
شمارهٔ 36 : بخت در اول فطرت چو نباشد مسعود
شمارهٔ 37 : ناامید از در رحمت به کجا شاید رفت
شمارهٔ 38 : سفله را قوت مده چندانکه مستولی شود
شمارهٔ 39 : نهاد بد نپسندد خدای نیکوکار
شمارهٔ 40 : بزرگی نماند بر آن پایدار
شمارهٔ 41 : چه داند خوابناک مست مخمور
شمارهٔ 42 : دو عاشق را به هم بهتر بود روز
شمارهٔ 43 : به شکر آنکه تو در خانه‌ای و اهلت پیش
شمارهٔ 44 : جایی نرسد کس به توانایی خویش
شمارهٔ 45 : زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش
شمارهٔ 46 : یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش
شمارهٔ 47 : کوته‌نظران را نبود جز غم خویش
شمارهٔ 48 : به کین دشمنان باطل میندیش
شمارهٔ 49 : گر خود همه عالم بگشایی تو به تیغ
شمارهٔ 50 : مکن عمر ضایع به افسوس و حیف
شمارهٔ 51 : با هر کسی به مذهب وی باید اتفاق
شمارهٔ 52 : بد نه نیکست بی‌خلافت ولیک
شمارهٔ 53 : ای پیک نامه بر که خبر می‌بری به دوست
شمارهٔ 54 : هر که آمد بر خدای قبول
شمارهٔ 55 : گر بلندت کسی دهد دشنام
شمارهٔ 56 : خفتی و به خفتنت پراکنده شدیم
شمارهٔ 57 : دلت خوش باد و چشم از بخت روشن
شمارهٔ 58 : از بهر دل یکی به دست آوردن
شمارهٔ 59 : به نیکی و بدی آوازه در بسیط جهان
شمارهٔ 60 : الهی عاقبت محمود گردان

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* با وجود رخ و بالای تو کوته نظریست
* در گلستان شدن و سرو خرامان دیدن
شعر کامل
سعدی
* دل می رود به حلقه زلفش به پای خود
* دام آنچنان خوش است و شکار اینچنین خوش است
شعر کامل
صائب تبریزی
* چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را
* که کس مرغان وحشی را از این خوشتر نمی‌گیرد
شعر کامل
حافظ