لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1001

1. گوش گیران قفس را نکهت گلشن بس است

2. دیده کنعانیان را بوی پیراهن بس است

3. ظلمت شب های غم را لشکری در کار نیست

4. این سیاهی را فروغ باده روشن بس است

5. عقل بیجا می کند پا از گلیم خود دراز

6. ذره را میدان جولان دیده روزن بس است

7. از تنزل می توان دادن فلک را خاکمال

8. خاکساری سد راه جرأت دشمن بس است

9. سیلیی خاموش سازد طفل بازیگوش را

10. عقل دعوی دار را یک رطل مرد افکن بس است

11. چون نباشد دل به جای خود، زره دام بلاست

12. اهل جرأت را لباس جنگ، پیراهن بس است

13. نیست صائب دیده ما بر فروغ عاریت

14. بی کسان را شمع بالین دیده روشن بس است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می کافور بو در جام ریزیم
* وز این دریا در آن زورق گریزیم
شعر کامل
نظامی
* زردرویی می کشم چون نی ز همراهان خویش
* من که از ذوق سفر هرگز کمر نگشاده ام
شعر کامل
صائب تبریزی
* به زیر بال بلبل می شود گل از حیا پنهان
* در آن گلشن که باشد چهره چون ارغوان تو
شعر کامل
صائب تبریزی