صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1121

1. خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است

2. آسمان این پشته را در زیر پا افتاده است

3. عاشقان را نیست جز تسلیم دیگر مطلبی

4. دیده قربانیان بی مدعا افتاده است

5. در چنین فصلی که نتوان جام می از دست داد

6. از گل اخگر در گریبان صبا افتاده است

7. نیست جز تیری که بر ما خاکساران خورده است

8. بر زمین تیری که از شست قضا افتاده است

9. بر لب دریا زبان بر خاک می مالم چو موج

10. بخت من در نارسایی ها رسا افتاده است

11. از غریبان است در چشمش نگاه آشنا

12. بس که چشم ظالمش ناآشنا افتاده است

13. می گذارد آستین بر دیده خونبار من

14. دیده هر کس بر آن گلگون قبا افتاده است

15. می کند از دیده یعقوب روشن خانه را

16. تا ز یوسف بوی پیراهن جدا افتاده است

17. عیب از آیینه بی زنگ برگردد به نقش

18. عیبجو بیهوده در دنبال ما افتاده است

19. دارد از افتادگی صائب همان نقش مراد

20. هر که در راه طلب چون نقش پا افتاده است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* من نه به اختیار خود می روم از قفای تو
* آن دو کمند عنبرین می کشدم کشان کشان
شعر کامل
کمال خجندی
* به خاک پای عزیزان که از محبت دوست
* دل از محبت دنیا و آخرت کندم
شعر کامل
سعدی
* در بهار از من مرنج ای باغبان گاهی اگر
* یاد از بی برگی فصل خزان آرم تو را
شعر کامل
هاتف اصفهانی