لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1507

1. دخل و تحسین بجا باعث احیای من است

2. هر که را درد سخن هست مسیحای من است

3. گر چه صد پایه ز نقش قدم افتاده مرا

4. کهکشان جاده همت والای من است

5. به تماشای گل و لاله به بستان نروم

6. گل رخسار سخن لاله حمرای من است

7. غیر زنجیر که سر در قدم من دارد

8. در بیابان طلب کیست که همپای من است؟

9. تکیه بر بالش دیبا نکنم چون صورت

10. خواب سنگین چو شود بالش خارای من است

11. هر کجا حلقه زند هاله سرگردانی

12. مرکز دایره اش آبله پای من است

13. چون سخن از نفسم سبز نگردد صائب؟

14. طوطی هند سخن، کلک شکرخای من است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از سرشک و از تپانچه چهرهٔ من شد چُنا‌نک
* گر ببیند باز نشناسد ز نیلوفر مرا
شعر کامل
امیر معزی
* گر روز حشر پرده ز رویش برافکنند
* ایزد به روی بنده نیارد گناه را
شعر کامل
نظیری نیشابوری
* بید مجنونیم در بستانسرای روزگار
* سر به پیش انداختن از شرم، بار ما بس است
شعر کامل
صائب تبریزی