صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1713

1. فراغ بال طمع کردن از فلک خام است

2. که فلس ماهی این بحر حلقه دام است

3. مرو ز میکده بیرون، که در جهان خراب

4. ز روزنی که نسیمی به دل خورد جام است

5. صفای وقت ز صافی کشان مجو زنهار

6. که این وظیفه رندان دردی آشام است

7. ز تازه رویی جاوید می توان دانست

8. که سرو فارغ از اندیشه سرانجام است

9. نصیب پاک دهانان بود حلاوت عیش

10. شکر ز چرب زبانی حصار بادام است

11. چه لازم است قفس را شکسته دل کردن؟

12. ترا که وقت پرواز تا لب بام است

13. به لب خموش و به دل باش صد زبان صائب

14. که شکر نعمت ظاهر تمام ابرام است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* ز خون خاک دریا شد و دشت کوه
* ز بس کشته افگنده از هر گروه
شعر کامل
فردوسی
* چه ساز بود که در پرده می‌زد آن مطرب
* که رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست
شعر کامل
حافظ
* صحبت ناجنس آتش رابه فریاد آورد
* آب در روغن چو باشد می کند شیون چراغ
شعر کامل
صائب تبریزی