صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1752

1. ز خاک همچون هدف هر که سر برآورده است

2. به جرم سرکشی از تیر پر برآورده است

3. دلم چو برگ خزان دیده باز می لرزد

4. که آه سرد دگر از جگر برآورده است؟

5. تو چون ز خویش توانی برآمد ای زاهد؟

6. که زهد خشک به روی تو در برآورده است

7. ز غیرت لب لعل تو آه سرد کشد

8. نه رشته است که سر از گهر برآورده است

9. که کرده است ز دل دست آرزو کوتاه؟

10. که این سفینه ز موج خطر برآورده است؟

11. فغان که حسن گلوسوز حرف، چون طوطی

12. مرا ز خامشی چون شکر برآورده است

13. ترا که بال و پری هست سیر کن صائب

14. که پای خفته مرا از سفر برآورده است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* از سیاهی نامه اعمال خود را پاک کرد
* هر که زین ماتم سرا با موی چون کافور رفت
شعر کامل
صائب تبریزی
* مجلسی سازم با بربط و با چنگ و رباب
* با ترنج و بهی و نرگس و با نقل و کباب
شعر کامل
منوچهری
* بر بیاض گردن او نقطه ای از خال نیست
* از لطافت این ورق افشان نمی گیرد به خود
شعر کامل
صائب تبریزی