غزل شمارهٔ 2220
1. آب خضر و می شبانه یکی است
2. مستی و عمر جاودانه یکی است
3. بر دل ماست چشم، خوبان را
4. صد کماندار را نشانه یکی است
5. پیش آن چشمهای خواب آلود
6. ناله عاشق و فسانه یکی است
7. در مقامی که غور باید کرد
8. قطره و بحر بیکرانه یکی است
9. کثرت خلق، عین توحیدست
10. خوشه چندین هزار و دانه یکی است
11. پله دین و کفر چون میزان
12. دو نماید، ولی زبانه یکی است
13. رهروانی که راست چون تیرند
14. همه را مقصد و نشانه یکی است
15. دو جهان سنگ راه سالک نیست
16. نسبت تیر با دو خانه یکی است
17. گر هزارست بلبل این باغ
18. همه را نغمه و ترانه یکی است
19. نشود نور مهر پست و بلند
20. پیش ما صدر و آستانه یکی است
21. عاشقی را که غیرتی دارد
22. چین ابرو و تازیانه یکی است
23. خنده در چشم آب گرداند
24. ماتم و سور این زمانه یکی است
25. پیش مرغ شکسته پر صائب
26. قفس و باغ و آشیانه یکی است
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده