صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 3417

1. کوهکن کیست به گرد من شیدا برسد؟

2. جنبش قاف محال است به عنقا برسد

3. جگر تشنه صحرای علایق ترسم

4. سیل ما را نگذارد که به دریا برسد

5. عالمی همچو صدف چشم و دهن وا کرده است

6. به که تا گوهر عبرت ز تماشا برسد؟

7. می گذراند کم نعمت باقی فردا

8. هر چه اینجا به تو از نعمت دنیا برسد

9. هرگز از کبر نکردی نگهی در ته پا

10. به تو چون مایده فیض ز بالا برسد؟

11. ناقص از تربیت چرخ نگردد کامل

12. باده خام محال است به مینا برسد

13. حیف و صد حیف که در دایره امکان نیست

14. اهل دردی که به درد سخن ما برسد

15. شهپر دامن عصمت به فلک می ساید

16. پی یوسف چه خیال است زلیخا برسد

17. از کمندش نجهد هیچ شکاری صائب

18. دست هرکس که به آن زلف چلیپا برسد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* ضیافتی که در آنجا توانگران باشند
* شکنجه ای است فقیران بی بضاعت را
شعر کامل
صائب تبریزی
* در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
* لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی
شعر کامل
حافظ
* زین آتش نهفته که در سینه من است
* خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت
شعر کامل
حافظ