غزل شمارهٔ 3869
1. نشاط لازم نقص عقول می باشد
2. به قدر هوش وخرد دل ملول می باشد
3. ز زلف چون به خط افتادکارخوشدل باش
4. که این برات قریب الوصول می باشد
5. به خوش عیاری انگور بسته خوبی می
6. جنون خلق به قدر عقول می باشد
7. ببخش اگر ز تو خواهم مراد هر دو جهان
8. که میهمان کریمان فضول می باشد
9. کسی که زخمی شهرت شده است چون صائب
10. همیشه طالب کنج خمول می باشد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده