لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 387

1. به دنیای دنی بگذار جسم پای در گل را

2. که نتوان راست گردانیدن این دیوار مایل را

3. مده در عالم پرشور دامان رضا از کف

4. که ساحل می کند تسلیم این دریای هایل را

5. مشو در خاکدان عالم از یاد خدا غافل

6. که نور ذکر، گوهر می کند این مهره گل را

7. تن بی معرفت نگذاشت دل را سر برون آرد

8. زمین شور در خود محو سازد تخم قابل را

9. نگردد باعث آسودگی نزدیکی دریا

10. زبان شکوه از خاشاک بسیارست ساحل را

11. بلا بر اهل غفلت از در و دیوار می بارد

12. ز هر خاری خطر چون تیر باشد صید غافل را

13. چه داند پیکر افسرده قدر روح را صائب؟

14. ز لیلی بهره ای غیر از گرانی نیست محمل را


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گر تو صد بار بیایی به سر کشته عشق
* چشم باشد مترصد که دگربار آیی
شعر کامل
سعدی
* ثمر در پای خود افشاندن از هر نخل می آید
* خوشانخلی که فیض خود به جای دور می بارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* محو کی از صفحه دلها شود آثار من؟
* من همان ذوقم که می یابند از افکار من
شعر کامل
صائب تبریزی