لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 4937

1. اگر صیدی برد جان از نگاه ناوک اندازش

2. به یک انداز آرد درکمند خویش آوازش

3. بت خوش نغمه من قدر عاشق رانمی داند

4. که دارد عندلیب خانه زاری همچو آوازش

5. به شکر خنده آن لب چراایمان نیارد گل؟

6. که پرورده است عمری درکنار خویش اعجازش

7. چه یکرنگی است با هم عشق عالمسوز وآتش را

8. که رسواتر شود از پرده پوشی خرده رازش

9. به دام زلف کافر کیش اوصائب من آن مرغم

10. که از ذوق گرفتاری ز خاطر رفت پروازش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یکی را سنبل از گل بر کشیده
* یکی را گرد گل سنبل دمیده
شعر کامل
نظامی
* عندلیبان را غذای روح باشد بوی گل
* مرغ دشت است آن که عاشق بر جو و بر ارزنی ست
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* جهان چون گذاری همی بگذرد
* خردمند مردم چرا غم خورد
شعر کامل
فردوسی