غزل شمارهٔ 5251
1. قدم برون منه از آستان خانه دل
2. که نقد هر دو جهان است خزانه دل
3. ز کاسه سر خود فیل مست می گردد
4. ز خود شراب برآرد زمین خانه دل
5. سفر به بال و پر موج می کند دریا
6. ز آه و ناله خویش است تازیانه دل
7. ز لفظ راه به معنی برند بینایان
8. و گرنه نیست خط و خال دام و دانه دل
9. فلک که نقطه پرگار اوست مرکز خاک
10. جزیره ای است ز دریای بیکرانه دل
11. فریب کارگشایان روزگار مخور
12. ببر زآه چراغی به آستانه دل
13. دو عالمند طلبکار این گهر صائب
14. فتد به دست که تا گوهر یگانه دل
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده