غزل شمارهٔ 5260
1. دارم ز دست رفته عنانی ز دود دل
2. چون زلف تاب داده سنانی ز دود دل
3. چون لاله سرخ روست درین بوستانسرا
4. آن را که هست سوخته نانی ز دود دل
5. بر جا نماند آن که بود چون شراره اش
6. در زیر پای تخت روانی ز دود دل
7. چون خامه رهنورد تو هرجا که بگذرد
8. ماند به یادگار نشانی ز دود دل
9. دارد خط امان ز تریهای روزگار
10. آن را که هست آینه دانی ز دود دل
11. از ما حذر که در دهن آتشین ماست
12. چون لاله داغ دیده زبانی ز دود دل
13. در تنگنای سینه من جلوه می کند
14. هر گوشه سبز مور میانی ز دود دل
15. تیرش ز سنگ خاره چو ابرو گذر کند
16. در دست هرکه هست کمانی ز دود دل
17. افتاده تا به روز قیامت سیاه مست
18. هرکس که تلخ ساخت دهانی ز دود دل
19. زان تازه و ترم که رسانیده است عشق
20. در سینه ام بنفشه ستانی ز دود دل
21. صائب هوای چشمه حیوان نمی کنم
22. دارم اگر چه سوخته جانی ز دود دل
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده