صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 569

1. مشرق مهر بود سینه بی کینه ما

2. صاف چون صبح به آفاق بود سینه ما

3. خون اگر در جگر نافه آهو شد مشک

4. مشک خون می شود از خرقه پشمینه ما

5. ریشه سبزه زنگار رسیده است به آب

6. چه خیال است که روشن شود آیینه ما؟

7. آن که بر نعمت الوان جهان دارد دست

8. می برد رشک به نان جو و کشکینه ما

9. تا ز مستی جهالت به خمار افتادیم

10. به کدورت گذرد شنبه و آدینه ما

11. در پریخانه ما جغد هما می گردد

12. صبح شنبه خجل است از شب آدینه ما

13. شسته رو می شود از گرد یتیمی صائب

14. گوهری را که فتد راه به گنجینه ما


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* از بید جز افتادگی و عجز مجویید
* مجنون خدا را همه دم کار سجودست
شعر کامل
صائب تبریزی
* من قدم بیرون نمی‌یارم نهاد از کوی دوست
* دوستان معذور داریدم که پایم در گلست
شعر کامل
سعدی
* جعد بنفشه بین ز نسیم سحرگهی
* همچون شکنج طره خوبان گرفته خم
شعر کامل
خواجوی کرمانی