غزل شمارهٔ 5771
1. چو گل به ظاهر اگر خنده در دهان داریم
2. به دیده خار ز اندیشه خزان داریم
3. جگر شکاف محیط است چون عصای کلیم
4. ز آه تیر خدنگی که در کمان داریم
5. شکسته رنگی ما نامه ای است واکرده
6. چگونه درد دل خویش را نهان داریم؟
7. همان به بال و پر خود چو تیر می لرزیم
8. اگر چه قوت پرواز از کمان داریم
9. بری ز پرورش ما نخورد در همه عمر
10. چو سرو و بید خجالت ز باغبان داریم
11. اگر چه بی ثمر افتاده ایم خوش وقتیم
12. که همچو سرو دل جمعی از خزان داریم
13. ز اعتبارشود بیش خاکساری ما
14. که ما به صدر همان جا در آستان داریم
15. ازان جو شمع ز ما روشن است محفلها
16. که هر چه در دل ما هست بر زبان داریم
17. عجب که محو شود یاد ما ز خاطرها
18. چو صبح حق نفس بر جهانیان داریم
19. فغان ز داغ غریبی برشته تر گردد
20. علاقه ما به قفس بیش از آشیان داریم
21. سگ در تو ز رزق هماست مستغنی
22. و گرنه ما هم یک مشت استخوان داریم
23. همین ز گرد یتیمی است چون گهر صائب
24. کناره ای که درین بحر بیکران داریم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده