1. هلاک جلوه برق است آشیانه من

2. بغل چو موج گشاید به سیل خانه من

3. خراب حالی ازین بیشتر نمی باشد

4. که جغد خانه جدا می کند ز خانه من

5. سیاه مستی من رنگ بست افتاده است

6. خمار صبح ندارد می شبانه من

7. ز بس گزیده ز دلگیری وطن شده ام

8. زبان مار بود خار آشیانه من

9. روانی سخن من ز هم خیالان نیست

10. ز موج خویش چو دریاست تازیانه من

11. چراغ دولت ابر بهار روشن باد!

12. که چون صدف ز گهر ساخت آب و دانه من

13. به ابر قطره دهم سیل در عوض گیرم

14. ز خرج، بیش چو دریا شود خزانه من

15. مرا ز خاک به اندک توجهی بردار

16. چو تیر کج مگذر راست از نشانه من

17. ز گریه ای که مرا در گلو گره گردد

18. سپهر سفله کند کم ز آب و دانه من

19. گرفته بود جهان را فسردگی صائب

20. دماغ خشک جهان تر شد از ترانه من