صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 6944

1. چندان به خضر ساز که از خود بدر شوی

2. کز خود برون چو خیمه زدی راهبر شوی

3. چندان تلاش کن که ترا بی خبر کنند

4. چون بی خبر شدی ز جهان باخبر شوی

5. شبنم به آفتاب رسید از فروتنی

6. افتاده شو مگر تو هم از خاک بر شوی

7. شد آب تلخ گوهر شهوار در صدف

8. از خود تو هم سفر کن، شاید گهر شوی

9. از قلزمی که نوح مسلم بدر نرفت

10. تو خشک مغز در غم آنی که تر شوی

11. همت بلنددار، چه چیزست این جهان؟

12. تا قانع از خدای به این مختصر شوی

13. چون سوزن از لباس تعلق برهنه شو

14. تا با مسیح پاک نفس همسفر شوی

15. صائب جواب آن غزل است این که خواجه گفت

16. ای بیخبر بکوش که صاحب خبر شوی


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد
* خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است
شعر کامل
حافظ
* نقطه خال تو بر لوح بصر نتوان زد
* مگر از مردمک دیده مدادی طلبیم
شعر کامل
حافظ
* یاد ایامی که پیش او وجودی داشتم
* در حریم او ره گفت و شنودی داشتم
شعر کامل
صائب تبریزی