لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمنتسب
شمارهٔ 1 : از حباب آموز همت را که با صد احتیاج
شمارهٔ 2 : خضر نتواند به آب زندگی از ما خرید
شمارهٔ 3 : همه تن شانه صفت پنجه گیرا شده ام
شمارهٔ 4 : دانش آن راست مسلم که به تردستی شرم
شمارهٔ 5 : چه حاجت است به می لعل سیررنگ ترا؟
شمارهٔ 6 : فزود تیرگی خاطر از ایاغ مرا
شمارهٔ 7 : در خوش قماشی از بر رو دست برده ام
شمارهٔ 8 : باغبان بیرون کن این گستاخ بادآورده را
شمارهٔ 9 : عیش در زیر فلک با خاکساران مشکل است
شمارهٔ 10 : روز محشر سرخ رویی از خدا دارم امید
شمارهٔ 11 : گرچه دست سرو کوتاه است از دامان گل
شمارهٔ 12 : آن که بی شیرازه دارد کهنه اوراق مرا
شمارهٔ 13 : از رمیدن ها خیال چشم آن وحشی غزال
شمارهٔ 14 : نیست هر چند از لباس گل جدایی رنگ را
شمارهٔ 15 : چشم خود را داده بود از آب حیوان خضر آب
شمارهٔ 16 : چاک در پیرهن یوسف عقل افکندن
شمارهٔ 17 : نیست سودی که زیانش نبود در دنبال
شمارهٔ 18 : به گرد دامن منزل کجا رسی صائب؟
شمارهٔ 19 : شکسته رنگی من با طبیب در جنگ است
شمارهٔ 20 : تلاش بیهده ای می کند سر خورشید
شمارهٔ 21 : چو داغ لاله مرا در حدیقه هستی
شمارهٔ 22 : شیرینی نشاط، جهان را گرفته است
شمارهٔ 23 : عکس رخ تو آینه را چون نگار بست
شمارهٔ 24 : موجی است که تاج از سر فغفور رباید
شمارهٔ 25 : کاکل چه گنه دارد، دستش ز قفا واکن
شمارهٔ 26 : به فریب کسی ز راه مرو
شمارهٔ 27 : آرزوی بوسه شسته است از دلم پیغام تلخ
شمارهٔ 28 : از نظر رفتی به راهت چشم حیران باز ماند
شمارهٔ 29 : تخم نیکی را زمین پاک، اکسیر بقاست
شمارهٔ 30 : سهل باشد بند کردن ناخنی در بیستون

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از زلف مشکبوی تو مجلس معطرست
* گوئی که عود خام بر آتش نهاده‌ئی
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* نیست یک جو خلد را در دیده من اعتبار
* حسن گندم گون برد از راه چون آدم مرا
شعر کامل
صائب تبریزی
* بس که رفتند شهیدان غمت سوی عدم
* لاله ها غرقه به خون می دمد آن صحرا را
شعر کامل
جامی