غزل شمارهٔ 372
1. آن جام لبالب کن و بردار مرا ده
2. اندک تو خور ای ساقی و بسیار مرا ده
3. هرکس که نیاید به خرابات و کند کبر
4. او را بر خود بار مده بار مرا ده
5. مسجد به تو بخشیدم میخانه مرا بخش
6. تسبیح ترا دادم و زنار مرا ده
7. ای آنکه سر رندی و قلاشی داری
8. پس مرد منی دست دگر بار مرا ده
9. ای زاهد ابدال چو کردار برد می
10. سردی مکن آن بادهٔ کردار مرا ده
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده