غزل شمارهٔ 374
1. ای من مه نو به روی تو دیده
2. واندر تو ماه نو بخندیده
3. تو نیز ز بیم خصم اندر من
4. از دور نگاه کرده دزدیده
5. بنموده فلک مه نو و خود را
6. در زیر سیاه ابر پوشیده
7. تو نیز مه چهارده بنمای
8. بردار ز روی زلف ژولیده
9. کی باشد کی که در تو آویزم
10. چون در زر و سیم مرد نادیده
11. تو روی مرا به ناخنان خسته
12. من دو لب تو به بوسه خاییده
13. ای تو چو پری و من ز عشق تو
14. خود را لقبی نهاده شوریده
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده