غزل شمارهٔ 379
1. دی ناگه از نگارم اندر رسید نامه
2. قالت: رای فوادی من هجرک القیامه
3. گفتم که: عشق و دل را باشد علامتی هم
4. قالت: دموع عینی لم تکف بالعلامه
5. گفتا که: می چه سازی گفتم که مر سفر را
6. قالت: فمر صحیحا بالخیر و السلامه
7. گفتم: وفا نداری گفتا که: آزمودی
8. من جرب المجرب حلت به الندامه
9. گفتم: وداع نایی واندر برم نگیری
10. قالت: ترید وصلی سرا و لا کرامه
11. گفتا: بگیر زلفم گفتم: ملامت آید
12. قالت: الست تدری العشق و الملامه
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده