سیف فرغانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 347

1. ای آنکه عشق تو دل جانست وجان دل

2. مهرت نهاده لقمه غم در دهان دل

3. وصل تو قلب دل طلبد از میان جان

4. ذکر تو گوش جان شنود از زبان دل

5. عشقت چو صبح در افق جان کند اثر

6. پر آفتاب وماه شود آسمان دل

7. جانم بجام غم همه خون جگر خورد

8. تا دل دمی از آن تو باشد توآن دل

9. گر عشق تو بود ز ازل در میان جان

10. همچون ابد پدید نباشد کران دل

11. چون زر بسکه ملکان نام دارتست

12. هر گوهری که طبع بر آرد زکان دل

13. از رنگ وبوی تو دهدم همچو گل نشان

14. هر غنچه یی که بشکفد از بوستان دل

15. این بیتها که بهر تو گفتیم هر یکی

16. یک عشق نامه است بسر بر نشان دل

17. ازهر چه آن بدوست تعلق نداشت سیف

18. بگشای پای جان بگسل ریسمان دل


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* خمار آلوده ام، سود و زیان خود نمی دانم
* به یک پیمانه سودا می کنم دنیی و عقبی را
شعر کامل
صائب تبریزی
* باده صافی شد و مرغان چمن مست شدند
* موسم عاشقی و کار به بنیاد آمد
شعر کامل
حافظ
* اندکی کوتاه کن زلف بلند خویشتن
* تا مبادا ناگه افتی در کمند خویشتن
شعر کامل
صائب تبریزی