غزل شمارهٔ 1268
1. من به او زنده توئی زنده به جان
2. این چنین زنده نباشد آن چنان
3. نوش کن آب حیات معرفت
4. تا چو خضر زنده مانی جاودان
5. صورت و نقشی که آید در نظر
6. چو خیال اوست بر چشمش نشان
7. ساقیم مست است و جام می به دست
8. در سرابستان جان عاشقان
9. موج و دریا نزد ما هر دو یکیست
10. یک حقیقت در ظهور این و آن
11. جملهٔ اشیاء نشان نام اوست
12. گرچه او را نیست خود نام و نشان
13. گفتهٔ سید حیات جان ماست
14. لاجرم در جان ما باشد روان
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده