غزل شمارهٔ 1467
1. همه تقدیر اوست تا دانی
2. همه زان رو نکوست تا دانی
3. جسم و جان را به همدگر می بین
4. بنگر آن مغز و پوست تا دانی
5. گفتهٔ عاشقان به جان بشنو
6. غیر این گفتگوست تا دانی
7. آب باشد یکی و ظرف بسی
8. گر چه مشک و سبوست تا دانی
9. با تو گر ماجرا همی دادم
10. غرضم شستشوست تا دانی
11. جام گیتی نماست در نظرم
12. جسم و جان روبروست تا دانی
13. نعت الله که نور دیدهٔ ماست
14. مظهر لطف اوست تا دانی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده