غزل شمارهٔ 189
1. صورتی آراستی معنی کجاست
2. کی خدا یابی چه رویت با ریاست
3. ظاهر و باطن به همدیگر نکوست
4. هر که دارد هر دو با ما آشناست
5. گرچه تمر و جو ز هر یک تیرگیست
6. بهتر از این هر دو آن انجیر ماست
7. مجلس عشقست و ما مست و خراب
8. این چنین بزم خوشی دیگر کجاست
9. بحر عشقش را کرانی هست نیست
10. ابتدا نبود ورا بی انتهاست
11. آفتابست او و عالم سایه بان
12. عالمی در سایه بان پادشاست
13. هر که چون ما بندهٔ سید بود
14. هم چو بنده سید هر دو سراست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده