لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 339

1. بنده ایم و عابد و معبود اوست

2. بلکه معدومیم ما موجود اوست

3. گر کسی راهست مقصودی دگر

4. عارفان را از همه مقصود اوست

5. جود او بخشید عالم را وجود

6. نیک دریابش که عین جود اوست

7. این و آن نقش خیالی بیش نیست

8. آنکه هست و باشد و هم بود اوست

9. سر نهاده پیش او بر خاک راه

10. ساجدیم و حضرت مسجود اوست

11. حکم میخانه به ما انعام کرد

12. آنکه ما را این عطا فرمود اوست

13. نعمت الله جان به جانان داد و رفت

14. نزد یاران عاقبت محمود اوست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دلم هر لحظه از داغی به داغ دیگر آویزد
* چو بیماری که گرداند ز تاب درد بالین را
شعر کامل
صائب تبریزی
* ای باد اگر به گلشن روحانیان روی
* یار قدیم را برسانی دعای یار
شعر کامل
سعدی
* گفتمش زلف به خون که شکستی گفتا
* حافظ این قصه دراز است به قرآن که مپرس
شعر کامل
حافظ