لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 567

1. هر که او را خبر از اهل دلانش باشد

2. یاری اهل دلان در دل و جانش باشد

3. دردمندی که به جان دُردی دردش نوشد

4. راحت جان طلبی در دو جهانش باشد

5. آتش عشق دلم سوخت چنان داغی را

6. در قیامت چو بجویند نشانش باشد

7. دیدهٔ اهل نظر نور از او می یابد

8. این چنین نور چنان عین عیانش باشد

9. عاقل ار عشق ندارد بر ما آنش نیست

10. رند مستی طلب ای دوست که آنش باشد

11. هر گدائی که بود بر در سلطان دائم

12. همچو ما بر دو جهان حکم روانش باشد

13. نعمت الله بسی بندگی سید کرد

14. لاجرم منصب عالی چنانش باشد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* این زمان در زیر بار کوه منت می روم
* من که می دزدیدم از دست نوازش دوش را
شعر کامل
صائب تبریزی
* خرقه درویشی ما چون زره زیر قباست
* پیش چشم خلق ظاهربین قباپوشیم ما
شعر کامل
صائب تبریزی
* تویی در گلشن و برزن تویی در خوبی و حشمت
* گُل حَمْرا بتِ رعنا مه انور شهِ کشور
شعر کامل
جامی