غزل شمارهٔ 569
1. عاشق و یار خویش خوش باشد
2. دل و دلدار خویش خوش باشد
3. زاهد و زهد و رند و میخواری
4. هر کس و کار خویش خوش باشد
5. بلبل مست و عاشق شیدا
6. خود و گلزار خویش خوش باشد
7. بار عشقش نهاده ام بر دل
8. می کشم بار خویش خوش باشد
9. عاشقانه به دُردی دردش
10. کرده تیمار خویش خوش باشد
11. عشقبازی است کار دل دائم
12. دل به کردار خویش خوش باشد
13. نعمت الله خوش بود با من
14. یار با یار خویش خوش باشد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده