لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شیخ بهایی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1 : ای صاحب مسله! تو بشنو از ما
رباعی شمارهٔ 2 : از دست غم تو، ای بت حور لقا
رباعی شمارهٔ 3 : ای عقل خجل ز جهل و نادانی ما
رباعی شمارهٔ 4 : دوش از درم آمد آن مه لاله نقاب
رباعی شمارهٔ 5 : این راه زیارت است، قدرش دریاب
رباعی شمارهٔ 6 : شیرین سخنی که از لبش جان می‌ریخت
رباعی شمارهٔ 7 : دی پیر مغان، آتش صحبت افروخت
رباعی شمارهٔ 8 : دنیا که از او دل اسیران ریش است
رباعی شمارهٔ 9 : مالی که ز تو کس نستاند، علم است
رباعی شمارهٔ 10 : دنیا که دلت ز حسرت او زار است
رباعی شمارهٔ 11 : با هر که شدم سخت، به مهر آمد سست
رباعی شمارهٔ 12 : آن دل که تواش دیده بدی، خون شد و رفت
رباعی شمارهٔ 13 : فرخنده شبی بود که آن دلبر مست
رباعی شمارهٔ 14 : تا شمع قلندری بهائی افروخت
رباعی شمارهٔ 15 : تا منزل آدمی سرای دنیاست
رباعی شمارهٔ 16 : حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست
رباعی شمارهٔ 17 : در میکده دوش، زاهدی دیدم مست
رباعی شمارهٔ 18 : هر تازه گلی که زیب این گلزار است
رباعی شمارهٔ 19 : آن کس که بدم گفت، بدی سیرت اوست
رباعی شمارهٔ 20 : علم است برهنه شاخ و تحصیل، بر است
رباعی شمارهٔ 21 : رفتم ز درت ز جور، بیش از پیشت
رباعی شمارهٔ 22 : پیوسته دلم ز جور خویشان، ریش است
رباعی شمارهٔ 23 : در مزرع طاعتم، گیاهی بنماند
رباعی شمارهٔ 24 : نقد دل خود بهائی آخر سره کرد
رباعی شمارهٔ 25 : آن حرف که از دلت غمی بگشاید
رباعی شمارهٔ 26 : عشاق به غیر دوست، عاری دارند
رباعی شمارهٔ 27 : رندان گاهی ملک جهان می‌بازند
رباعی شمارهٔ 28 : با دل گفتم: به عالم کون و فساد
رباعی شمارهٔ 29 : ای در طلب علوم، در مدرسه چند؟
رباعی شمارهٔ 30 : خوش آن که صلای جام وحدت در داد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یاد ایامی که پیش او وجودی داشتم
* در حریم او ره گفت و شنودی داشتم
شعر کامل
صائب تبریزی
* مرا و سرو چمن را به خاک راه نشاند
* زمانه تا قصب نرگس قبای تو بست
شعر کامل
حافظ
* خرمن بباد بر دهی از بهر گندمی
* وینم عجب که روضهٔ رضوان طلب کنی
شعر کامل
خواجوی کرمانی