غزل شمارهٔ 166
1. المنةلله که شب هجر سر آمد
2. خورشید وصال از افق بخت برآمد
3. سد شکر که زنجیری زندان جدایی
4. از حبس فراق تو سلامت بدرآمد
5. شد نوبت دیدار و زدم کوس بشارت
6. یعنی که دعای سحری کارگر آمد
7. جان بود ز هجر تو مهیای هزیمت
8. این بود که ناگاه ز وصلت خبرآمد
9. بیخود شده بود از شعف وصل تو وحشی
10. زو درگذر ار او به درت دیرتر آمد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده