لینک اشتراک گذاری
کپی شد
ظهیر فاریابی_دیوانقصیده ها
قصیده شمارهٔ 1 : سفر گزیدم وبشکست عهد قربی را
قصیده شمارهٔ 2 : گیتی که اولش عدم و آخرش فناست
قصیده شمارهٔ 3 : حلقه زلف یار ، دام بلاست
قصیده شمارهٔ 4 : یک امشبم که خم ابروی تو محراب است
قصیده شمارهٔ 5 : بگشاد عشق روی تو چون روزگار دست
قصیده شمارهٔ 6 : گفتار تلخ از آن لب شیرین نه در خورست
قصیده شمارهٔ 7 : رویت از حسن در جهان سمر است
قصیده شمارهٔ 8 : خسروا ،وقت می گل فام است
قصیده شمارهٔ 9 : روز جشن عرب و وقت نشاط عجم است
قصیده شمارهٔ 10 : شاها درِ تو قبله شاهان عالم است
قصیده شمارهٔ 11 : آنک به حق داور زمان وزمین است
قصیده شمارهٔ 12 : انک بر تخت مکرمت شاه است
قصیده شمارهٔ 13 : شاهی که شیر پیش حسامش چو روبه است
قصیده شمارهٔ 14 : شاها اساس ملک به تو استوار باد
قصیده شمارهٔ 15 : نوروز فرخ آمد و بوی بهار داد
قصیده شمارهٔ 16 : دلم که در همه عالم غم تو کرده مراد
قصیده شمارهٔ 17 : مراد ز دست هنرهای خویشتن فریاد
قصیده شمارهٔ 18 : تا غمزه تو تیر جفا بر کمان نهاد
قصیده شمارهٔ 19 : گل ز خرگاه چمن روی به صحرا دارد
قصیده شمارهٔ 20 : ایزد چو کارگاه فلک را نگار کرد
قصیده شمارهٔ 21 : دل همی خواهد از آن پسته که شکّر گیرد
قصیده شمارهٔ 22 : چو سنبل تو سر از برگ یاسمین بر زد
قصیده شمارهٔ 23 : قصر هدی شد به سعی شاه مشیّد
قصیده شمارهٔ 24 : چون کوکبه عید به آفاق درآمد
قصیده شمارهٔ 25 : نقش هر دولت که آن بر هفت منظر یافتند
قصیده شمارهٔ 26 : هر گز صبا ز زلف تو یک تار نشکند
قصیده شمارهٔ 27 : چه پرتو است که اقبال در جهان افکند؟
قصیده شمارهٔ 28 : زلف سر مستش چو در مجلس پریشانی کند
قصیده شمارهٔ 29 : نوبت ملکت شها بر هفت گردون می زنند
قصیده شمارهٔ 30 : سپیده دم که صبا مژده بهار دهد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حیله در شرع محبت بازی خود دادن است
* خون خصم خویش را پرویز نامردانه ریخت
شعر کامل
صائب تبریزی
* ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها
* ای آتشی افروخته در بیشه اندیشه‌ها
شعر کامل
مولوی
* هر آدمی که کشتهٔ شمشیر عشق شد
* گو غم مخور که ملک ابد خونبهای اوست
شعر کامل
سعدی