اهلی شیرازی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 1256

1. رسید مست من از می برخ گل افکنده

2. رخی و صد گل خوبی لبی و صد خنده

3. کلاله بسته و چون گل گشاده پیشانی

4. زرشک او مه تو چین بچهره افکنده

5. گشاده از مه ابرو چو حلقه کعبه

6. در امید بروی هزار درمانده

7. کسیکه کشته خوبان نشد چه میداند

8. که زهر چشم بتان مرده میکند زنده

9. چو مه بر آمده از صورتی که از شرمش

10. فرو رود بزمین آفتاب تابنده

11. بجمله ملتفت اما تغافلش با من

12. تفافلی بهزار التفات ارزنده

13. سر نیاز نهادم بسجده آن بت

14. که ای بحسن خداوند و ما همه بنده

15. همیشه خلعت حسن تو تازه باد چو گل

16. ولی زیاد مبر اهلی کهن ژنده


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* شبنم ز باغبان نکشد منت وصال
* معشوق در کنار بود پاک دیده را
شعر کامل
صائب تبریزی
* بلبلان مست و مستان الست
* بر امید گل به گلزار آمدند
شعر کامل
مولوی
* چند چون طفل ز انگشت کسی شیر کشد؟
* ز استخوان چند کسی ناز طباشیر کشد؟
شعر کامل
صائب تبریزی