غزل شمارۀ 163
1. پیش تو داد من ز جور زمانه است
2. اس شاه حسن عاشقم اینها بهانه است
3. خوبان اسیر کوی تو ما خود که می شویم
4. جایی که صد پری سگ این آستانه است
5. اخلاص ما مگر بکند در دل تو راه
6. ورنه فسون برای محبت فسانه است
7. بر باد رفت آن همه عیشی که داشتیم
8. چیزی که مانده است غم جاودانه است
9. اهلی، تو عشق خویش نهان نمی کنی ولی
10. این آه سینه سوز تو بس عاشقانه است
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده