لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 306

1. سرمه ره دردیده زان دارد که خاک پای اوست

2. هرکه را باشد ادب درچشم مردم جای اوست

3. شاخ گل را با چنان حسنی که از گل حاصل است

4. داغ حسرت بر دلش از قامت رعنای اوست

5. زان گنهکاری که با قدش بدعوی سروخاست

6. سایه بر خاک خجالت دایم از بالای اوست

7. آن بهشت حسن کز خوبی قیامت میکند

8. چون توان گفتن که در عالم کسی همتای اوست

9. چشم مست او بشوخی گرچه خونم می خورد

10. در درونم دل کباب از آتش سودای اوست

11. بی جمال او چه کار آید گلستان جهان

12. کاین چمن چشم و چراغش نرگس شهلای اوست

13. آنکه همچون نخل گل سرتاقدم خوبی بود

14. گر کشد اهلی بغم آنهم ز خوبیهای اوست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو او مرز گیرد بشمشیر تیز
* برانگیزد اندر جهان رستخیز
شعر کامل
فردوسی
* به هیچ جا نرسد هرکه همتش پست است
* پرشکسته خس وخار آشیانه شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* ثمر در پای خود افشاندن از هر نخل می آید
* خوشانخلی که فیض خود به جای دور می بارد
شعر کامل
صائب تبریزی