اهلی شیرازی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 906

1. از حسرت آن لب که نبخشد شکر خویش

2. طوطی زده منقار بخون جگر خویش

3. من چون نخورم خون ز جگر گوشه مردم

4. یعقوب شنیدی که چه دید از پسر خویش

5. در خاک اگر افکنی از عرش غمم نیست

6. زنهار مینداز مرا از نظر خویش

7. آن گمشده ام من که ندارم خبر از خود

8. کو واقف حالی که بپرسم خبر خویش

9. از گوهر خود تیغ زبان چند کشد خصم

10. امید که تیغ تو نماید گهر خویش

11. داغی است بهر گام درین رهگذر تنگ

12. طاووس صفت پهن مکن بال و پر خویش

13. تا پا بسر خود ننهی دوست نیابی

14. اهلی بسر دوست که بگذر ز سر خویش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* دل کبود است چو نیل فلک ار بتوانید
* بام خم‌خانهٔ نیلی به تبر بگشایید
شعر کامل
خاقانی
* از تواضع افسر خورشید زرین گشته است
* کم نمی گردد فروغ گوهر از افتادگی
شعر کامل
صائب تبریزی
* گفتم بروی روشن تو روی برنهم
* گفتا که آب گل ببرد رنگ زعفران
شعر کامل
فرخی سیستانی