لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارۀ 361 : آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند
رباعی شمارۀ 362 : بیگانه وشی با من دیوانه چه سود
رباعی شمارۀ 363 : مرد آن نبود که چشمش آلوده بود
رباعی شمارۀ 364 : تا پیر و معلم از تو خرم نشود
رباعی شمارۀ 365 : در راه طلب کسی بجایی برسد
رباعی شمارۀ 366 : بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد
رباعی شمارۀ 367 : آنرا که خیال دلفروزی باشد
رباعی شمارۀ 368 : با صاحب حسن دیده حس باشد
رباعی شمارۀ 369 : از مستی شد ملک نگون خواهد بود
رباعی شمارۀ 370 : سلطان که خراج بر رعیت فکند
رباعی شمارۀ 371 : باید دل شه بعفو خواهان باشد
رباعی شمارۀ 372 : بی تجربه به هر کی با یکی یار شود
رباعی شمارۀ 373 : جز سرو قدان که مردم از ناز کشند
رباعی شمارۀ 374 : از بنده هنر ارادت شاه بود
رباعی شمارۀ 375 : ظالم بقیامت اعتقادش نبود
رباعی شمارۀ 376 : گویم سخنی اگر ترا هوش بود
رباعی شمارۀ 377 : زن را که بجام عیش دستی باشد
رباعی شمارۀ 378 : فرخنده سعادتی که معبود دهد
رباعی شمارۀ 379 : فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود
رباعی شمارۀ 380 : پرسید کسی که آخر آیا چه شود
رباعی شمارۀ 381 : شیخ است بر آن که کار خود نیک کند
رباعی شمارۀ 382 : شیراز که کس درو هنر نپذیرد
رباعی شمارۀ 383 : شیراز که گل درو بصد لون بود
رباعی شمارۀ 384 : هر کس که بوقت عقد زن نار خرید
رباعی شمارۀ 385 : مرغی که ز بند غم گشادش باشد
رباعی شمارۀ 386 : هر چند که دل بوصل دادیم نشد
رباعی شمارۀ 387 : هر کس که نه سر بپای دلدار نهد
رباعی شمارۀ 388 : ای تازه جوان بیا و پیری بنگر
رباعی شمارۀ 389 : آورد پری از گل من باد خبر
رباعی شمارۀ 390 : ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن گل که هر دم در دست بادیست
* گو شرم بادش از عندلیبان
شعر کامل
حافظ
* ز فکر تفرقه بازآی تا شوی مجموع
* به حکم آن که چو شد اهرمن سروش آمد
شعر کامل
حافظ
* جان من جان من فدای تو باد
* هیچت از دوستان نیاید یاد
شعر کامل
سعدی