لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارۀ 211 : عاشق نه که از می دل راحت دارد
رباعی شمارۀ 212 : ای آمده از عدم سوی ملک وجود
رباعی شمارۀ 213 : تا تیغ بر استخوان ز جورت نرسید
رباعی شمارۀ 214 : رسوایی ما ز تنگدستی خیزد
رباعی شمارۀ 215 : دردی که دوای او قضا را نرسد
رباعی شمارۀ 216 : خوشباش که غم کلید شادی باشد
رباعی شمارۀ 217 : صد عاشق اگر کشته ز بیداد بود
رباعی شمارۀ 218 : گر پیش تو سر ز کشتن افتد به سجود
رباعی شمارۀ 219 : شوخی که چو سرو ناز دلکش باشد
رباعی شمارۀ 220 : زان گرد گنه بذیل عشاق رسد
رباعی شمارۀ 221 : بس دور مشو که عمر بس بیتو مباد
رباعی شمارۀ 222 : گر عشق بنای جان ز بنیاد برد
رباعی شمارۀ 223 : خوش آنکه دمی زمانه یارم باشد
رباعی شمارۀ 224 : تا خنده زنان لبت به بستان آمد
رباعی شمارۀ 225 : تا کی ستمت بر دل نا شاد رسد
رباعی شمارۀ 226 : هر کس که به دقن بدندان نگزید
رباعی شمارۀ 227 : ایساقی جان که جای فدای تو بود
رباعی شمارۀ 228 : گر دل ز غبار غم درون پاک کند
رباعی شمارۀ 229 : در عشق تو کس جز رخ زردش نرسد
رباعی شمارۀ 230 : می خور که حیات جاودانت بدهند
رباعی شمارۀ 231 : چشم بد کس بچشم مستت نرسد
رباعی شمارۀ 232 : گر حسن چون حسن شیرین ننمود
رباعی شمارۀ 233 : زان چشم سیه که دل سیه میگردد
رباعی شمارۀ 234 : تا دست بود در وفا خواهم زد
رباعی شمارۀ 235 : هر چند دلم بوصل فایز نشود
رباعی شمارۀ 236 : هر چند دلم زعشق آزار کشید
رباعی شمارۀ 237 : طالب که دلش در پی مطلوب بود
رباعی شمارۀ 238 : گاهیم بعشق و مستی آموخته اند
رباعی شمارۀ 239 : در آتش پدر نگاه لیلی چون کرد
رباعی شمارۀ 240 : تا کی غم دل عاشق بی بخت خورد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آدمی مخفیست در زیر زبان
* این زبان پرده‌ست بر درگاه جان
شعر کامل
مولوی
* جهان سر به سر عبرت و حکمت‌ست
* چرا زو همه بهر من غفلت‌ست
شعر کامل
فردوسی
* چون گشودی به شکر خنده لب از بی مغزی
* از سر خود مشو ای پسته خندان غافل
شعر کامل
صائب تبریزی