لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیر معزی_دیوانقصیده ها
قصیده شمارهٔ 241 : آسمان بی مدار است این حصار استوار
قصیده شمارهٔ 242 : الا ای گردش گردون دوّار
قصیده شمارهٔ 243 : زان دو رشته دُرّ مکنون زان دو لعل آبدار
قصیده شمارهٔ 244 : شادیم و کامکار که شاد است و کامکار
قصیده شمارهٔ 245 : از بهر وفاداری آمد بر من یار
قصیده شمارهٔ 246 : خیمه‌ها بین زده به صحرا بر
قصیده شمارهٔ 247 : ای تازه‌ تر از برک گل تازه به بر بر
قصیده شمارهٔ 248 : ترک نزاید چنو به کاشغر اندر
قصیده شمارهٔ 249 : دو شب‌ گویی که یکجای است‌ گرد یک بهار اندر
قصیده شمارهٔ 250 : برآورد دولت جهانی دگر
قصیده شمارهٔ 251 : با نصرت و فتح و ظفر آمد به نشابور
قصیده شمارهٔ 252 : ای امیر مظفر منصور
قصیده شمارهٔ 253 : تا رایت منصور تو ای خسرو منصور
قصیده شمارهٔ 254 : از رایت منصور تو ای خسرو منصور
قصیده شمارهٔ 255 : هرگز که شنیدست چنین بزم ‌و چنین سور
قصیده شمارهٔ 256 : از خلد گرفت بوستان نور
قصیده شمارهٔ 257 : پیر شد طبع جهان از گردش‌ گردون پیر
قصیده شمارهٔ 258 : همی بنازد تیغ و نگین و تاج و سریر
قصیده شمارهٔ 259 : کنون‌ که خور به ترازو رسید و آمد تیر
قصیده شمارهٔ 260 : پیام دادم نزدیک آن بت کشمیر
قصیده شمارهٔ 261 : ای چو جد و پدر اندر خور دیهیم و سریر
قصیده شمارهٔ 262 : ز بهر تهنیت عید پیش من شبگیر
قصیده شمارهٔ 263 : چه پیکرست ز تیر سپهر یافته تیر
قصیده شمارهٔ 264 : عید و آدینه بهٔک بار رسیدند فراز
قصیده شمارهٔ 265 : همی جویم نگاری را که دارم چون دل و جانش
قصیده شمارهٔ 266 : این منم یافته مقصود و مراد دل خویش
قصیده شمارهٔ 267 : ای شاه همه عالم و فخرگهر خویش
قصیده شمارهٔ 268 : تا روزگار خویش بریدیم ز یار خویش
قصیده شمارهٔ 269 : ای سیمتن مکن تن من چون میان خویش
قصیده شمارهٔ 270 : روزی همی گذشتم جُزوی غزل به کف

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* من چه در پای تو ریزم که پسند تو بود
* جان و سر را نتوان گفت که مقداری هست
شعر کامل
سعدی
* چون کدو بی‌خبری زین که گلویت بستم
* بستم و می‌کشمت چون ز رسن بگریزی
شعر کامل
مولوی
* سرو از آن پای گرفتست به یک جای مقیم
* که اگر با تو رود شرمش از آن ساق آید
شعر کامل
سعدی