غزل شمارهٔ 1095
1. زلفت از باد دگر باشد و از شانه دگر
2. هست یک فتنه لبت، نرگس مستانه دگر
3. در غمت جان ز تنم رفت و خیال تو بماند
4. عاقبت خویش دگر باشد و بیگانه دگر
5. دل آسوده دگر، حال پریشان دگر است
6. شهر آباد دگر باشد و ویرانه دگر
7. اهل صورت که خودآرای بود، سوختنی است
8. کرم شب تاب دگر باشد و پروانه دگر
9. ای دل افسانه که گفتی و ببردی خوابم
10. بهر خواب اجلم گوی یک افسانه دگر
11. به تکلف بشود عشق گران جان خرد
12. بیهش باده دگر باشد و دیوانه دگر
13. عاقبت گشت دروغ آنچه گمان می بردند
14. که چو خسرو نبود عاقل و فرزانه دگر
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده