غزل شمارهٔ 1190
1. باغ بشکفت و سوری و سمنش
2. تازه گشت ارغوان و نسترنش
3. صفت باغ می کند بلبل
4. شاخ در شاخ می رود سخنش
5. یوسف گل رسید و شد روشن
6. چشم نرگس به بوی پیرهنش
7. تا کجا باشد آن سمنبر من
8. کاب و آتش شود گل از سمنش
9. مهر او ذره ذره کرد مرا
10. گر چه یک ذره نیست مهر منش
11. گر به خلقم رسن کند زلفش
12. بگسلم هم ز زلف چون رسنش
13. دیده در پیش او کشد خسرو
14. که بیند به چشم خویشتنش
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده