غزل شمارهٔ 1209
1. چو مهر می کند از مشرق پیاله طلوع
2. شود منور از انوار او جهان مجموع
3. جهان پیر چو روشن شد از فروغ قدح
4. چه باک، اگر نکند آفتاب چرخ طلوع؟
5. جماعتی که به تقوی و شرع می کوشند
6. چرا به باده پرستی نمی کنند شروع؟
7. کتاب فقه ندانند در مدارس ما
8. دریغ عمر که شد صرف در اصول و فروع
9. فقیه شرع که ما را به می کند تکفیر
10. به عمر خویش نکرده ست سجده ای به خضوع
11. چو نامه ای بنویسم به سوی دلبر خویش
12. فمنه امن قلبی علی کتاب دموع
13. مگوی پند به خسرو ازو گذر، واعظ
14. که بند خلق بود نزد مست نامسموع
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده