غزل شمارهٔ 1409
1. هر شب فتاده بر در تو خاک در خورم
2. یک شب مگر ز بام تو سنگی دگر خورم
3. جایی که تو کمان کشی، ای نخل فتنه بار
4. پیکان آب داده چو خرمای تر خوردم
5. روزی که بینمت ز پی دیدن دگر
6. شب تا به روز حسرت روز دگر خورم
7. گر تو خوشی که برگ مرادی نباشدم
8. از شاخ عمر خویش مبادا که برخورم
9. مستم کند ز شوق بسان شراب تلخ
10. خونابه غمت که چو شیر و شکر خورم
11. سیری هنوز نیست لب خون گرفته را
12. چندی که من همی ز فراقت جگر خورم
13. کمتر کرشمه کن که کشنده ست این شراب
14. بیچاره خسرو، ار قدری بیشتر خورم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده