غزل شمارهٔ 1762
1. لبت در سخن انگبین ریخته
2. رخت مشک بر یاسمین ریخته
3. از آن روی و موی دلاویز تست
4. دلم در شب و روز آویخته
5. چو باد صبا دید رخسار تو
6. به گل گفت «کای روی تو ریخته
7. برانگیختی بر من اسپ جفا
8. دگر تا چه ها باشد انگیخته؟»
9. ز خسرو گریزان مشو کو شده ست
10. اسیر تو، وز خویش بگریخته
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده