امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 317

1. ای آفتاب تافته از روی انورت

2. وی کوفته نبات ز لعل چو شکرت

3. شکل صنوبر قد تو چون پدید شد

4. بشکفت سرو از قد همچون صنوبرت

5. خواهد که بوی تو بکشد باد صبح، اگر

6. باید نسیمی از سر زلف معنبرت

7. موی تو سر به سر همه مشک است و هر دمی

8. از نافه پوست باز کند مشک اذفرت

9. ای کوه حلم،حلم ترا چون بدید کوه

10. بی سنگ شد ز غیرت ذات موقرت

11. تاصیبت گوهر تو به دست صدف فتاد

12. دریا تمام آب شد از شرم گوهرت

13. سرگشته اند خاک تراخسروان دهر

14. زان خاک گشت خسرو بیچاره بر درت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* کدام دانه فرورفت در زمین که نرست
* چرا به دانه انسانت این گمان باشد
شعر کامل
مولوی
* آن مه طوبی خرام گر بچمن بگذرد
* سرو خرامان برد قامت او را نماز
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* از زبان سوسن آزاده‌ام آمد به گوش
* کاندر این دیر کهن کار سبکباران خوش است
شعر کامل
حافظ