امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 317

1. ای آفتاب تافته از روی انورت

2. وی کوفته نبات ز لعل چو شکرت

3. شکل صنوبر قد تو چون پدید شد

4. بشکفت سرو از قد همچون صنوبرت

5. خواهد که بوی تو بکشد باد صبح، اگر

6. باید نسیمی از سر زلف معنبرت

7. موی تو سر به سر همه مشک است و هر دمی

8. از نافه پوست باز کند مشک اذفرت

9. ای کوه حلم،حلم ترا چون بدید کوه

10. بی سنگ شد ز غیرت ذات موقرت

11. تاصیبت گوهر تو به دست صدف فتاد

12. دریا تمام آب شد از شرم گوهرت

13. سرگشته اند خاک تراخسروان دهر

14. زان خاک گشت خسرو بیچاره بر درت


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* غصه در آن دل بود کز هوس او تهیست
* غم همه آن جا رود کان بت عیار نیست
شعر کامل
مولوی
* نازک شده است خاطر گل ورنه پیش ازین
* در گوش باغ نغمه بلبل گران نبود
شعر کامل
صائب تبریزی
* مستان خدا گر چه هزارند یکی اند
* مستان هوا جمله دوگانه‌ست و سه گانه‌ست
شعر کامل
مولوی