لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 271 : تیر کدامین بلاست کان به کمان تو نیست
غزل شمارهٔ 272 : درد سر دوستان آه و فغان من است
غزل شمارهٔ 273 : عمر به پایان رسید در هوس روی دوست
غزل شمارهٔ 274 : هر که نگه در تو کرد بیش به بستان نرفت
غزل شمارهٔ 275 : خوش بود آن بیدلی کز غم امانیش نیست
غزل شمارهٔ 276 : نیست دلی کاندرو داغ جفای تو نیست
غزل شمارهٔ 277 : در چمن جان من سرو خرامان یکی ست
غزل شمارهٔ 278 : آنکه مزاج دلش باز ندانم که چیست
غزل شمارهٔ 279 : درد دلم را طبیب چاره ندانست
غزل شمارهٔ 280 : چون غم هجران او نداشت نهایت
غزل شمارهٔ 281 : ای سر کشیده از من، سر کشم به پیشت
غزل شمارهٔ 282 : چون در سخن درآمد لعل شکر مقالت
غزل شمارهٔ 283 : چابک تر از تو در همه عالم سوار نیست
غزل شمارهٔ 284 : خوش خلعتی ست جسم، ولی استوار نیست
غزل شمارهٔ 285 : شب نیست کز تو بر سر هر کو نفیر نیست
غزل شمارهٔ 286 : بیدار شو، دلا، که جهان جای خواب نیست
غزل شمارهٔ 287 : بیرون میاز پرده که ما را شکیب نیست
غزل شمارهٔ 288 : مست ترا به هیچ میی احتیاج نیست
غزل شمارهٔ 289 : ناوک زنی چو غمزه او در زمانه نیست
غزل شمارهٔ 290 : ای دل، غمین مباش که جانان رسیدنی ست
غزل شمارهٔ 291 : هر سو که با هزار کرشمه خرام تست
غزل شمارهٔ 292 : ای غمزه زن که تیر جفا در کمان تست
غزل شمارهٔ 293 : ای آرزوی دیده، دلم در هوای تست
غزل شمارهٔ 294 : جانا، کرشمه تو ره عقل و دین زده ست
غزل شمارهٔ 295 : خونخوار چشم تو که ره مرد و زن زده ست
غزل شمارهٔ 296 : تا دیده در جمال تو دیدن گرفته است
غزل شمارهٔ 297 : بنگر که اشک دامن ما چون گرفته است
غزل شمارهٔ 298 : لشکر کشید عشق و دلم ترک جان گرفت
غزل شمارهٔ 299 : چشمت به عشوه جان دو صد ناتوان گرفت
غزل شمارهٔ 300 : زلف به ظلم گر چه جهانی فرو گرفت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به ادب با همه سر کن که دل شاه و گدا
* در ترازوی مکافات برابر باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* جفا می‌کن جفایت جمله لطف است
* خطا می‌کن خطای تو صواب است
شعر کامل
مولوی
* بر سر کوی تو غوغای قیامت می بود
* گر شکست دل عشاق صدایی می داشت
شعر کامل
صائب تبریزی