غزل شمارهٔ 147
1. دل در هوست ز جان برآید
2. جان در غمت از جهان برآید
3. گو جان و جهان مباش اندیک
4. مقصود تو از میان برآید
5. سودیست تمام اگر دلی را
6. یک غم ز تو رایگان برآید
7. همخانهٔ هرکه شد غم تو
8. زودا که ز خان و مان برآید
9. وانکس که فرو شود به کویت
10. دیرا که از او نشان برآید
11. گویی که اگرچه هست کامم
12. تا کام دل فلان برآید
13. لیکن ز زبان این و آنست
14. هر طعنه که از زبان برآید
15. نشنیدستی چنان توان مرد
16. ای جان جهان که جان برآید
17. دل طعنهٔ تو بدید بخرید
18. تا دیدهٔ این و آن برآید
19. ارزان مفروش انوری را
20. گر باز خری گران برآید
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده